۲ بهمن ماه ؛ سالروز تولد خوشنویس نامدار و نستعلیق‌نویس زبردست کشورمان؛ استاد غلامحسین امیرخانی است.
استاد امیرخانی : «وقتی که در راه فرهنگ و هنر قدم برمی‌داریم، توفیقی بسیار ارجمند است؛ البته توفیق ا‌صلی در این راه آن است که در هر قدمی که باشی در مسیر سلوک قرار گیری و گام برداری.»
پدرش رستم امیرخانی، معلم بود. او در مراسم بزرگداشتش درباره تاثیر پدر و مادرش بر زندگی خود گفته بود: “مادر و پدر من از نظر ویژگی‌های انسانی نمونه‌های خیلی خیلی درخشان نسل خودشان بودند. مادری که از نظر عاطفی بی‌نظیر بود و پدری که از نظر صبر و متانت شاید کم‌نظیر. اگر چیز کوچکی از آنها به من ارث رسیده باشد، به عنوان سعادتی است که ما به عنوان توفیق الهی از آن نام می بریم. اما حتما ده‌ها شرط در کنار هم قرار می‌گیرد تا آن توفیق را به وجود می‌آورد.”
زمانی که غلامحسین پنج ساله بود، خانواده امیرخانی به تهران آمدند و پس از اقامت یک ساله در تهران، به یکی از روستاهای اطراف قزوین و سپس به طالقان عزیمت کردند. غلامحسین، کلاس اول دبستان را در زادگاهش گذراند و سال‌های بعد دوره ابتدایی را در خیابان ظهیرالاسلام تهران، مدرسه مسعودسعد به پایان رساند. سپس به صورت شبانه ادامه تحصیل داد.
در سال 1344 زمانی که انجمن خوشنویسان ایران تأسیس شد، از اعضای هیئت موسس آن بود و از همان دوران به عنوان مدرس در این انجمن به تعلیم خوشنویسی مشغول شد. در مدت زمانی کمتر از یک دهه در سال 1353 موفق به دریافت درجه استادی خوشنویسی از انجمن خوشنویسان ایران شد. 1358 به درجه «استاد ارشد» نائل شد و در همین سال ریاست شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران را نیز برعهده گرفت.
از سن 20سالگی، خوشنویسی را به طور جدی در محضر استاد «سیدحسین میرخانی» پی گرفت و نام خود را در کتیبه هنر خوشنویسی، جاودانه کرد. امیرخانی درباره آن دوران می‌گوید: «در سال 1338 به صورت حرفه‌ای به سمت خوشنویسی گرایش پیدا کردم و با انجمن خوشنویسان ایران و مرحوم «استاد سیدحسین میرخانی» آشنا شدم. مکتب هنری، اخلاقی و شخصیت پر جاذبه ایشان یکی از آن نقاط عطف دیگری بود که در زندگی من پیدا شد. «سیدحسین میرخانی» در قدم‌گذاشتن من به این راه تاثیر زیادی داشت. شخصیت ایشان به لحاظ اخلاقی مرا جذب کرد.»
امیرخانی تاکنون کتاب‌های زیادی را با خط منحصر‌به فرد خود زیبنده بوده است که از آن جمله می‌توان به گلستان سعدی، دیوان حافظ، رباعیات خیام، دیوان خواجوی کرمانی، فرازهایی از شاهنامه و سرو سایه‌فکن (درباره شاهنامه فردوسی) اشاره کرد.
وی مقالاتی نیز در زمینه‌های مختلف خوشنویسی تدوین کرده است که از آن میان می‌توان از یادنامه کلهر اشاره کرد.
استادتمام‌عیار هنر خوشنویسی ایران، در سال 1378 نشان درجه یک فرهنگ و هنر کشور را دریافت کرد و در سال 1381 نیز به عنوان چهره برگزیده همایش «چهره‌های ماندگار» انتخاب شد. وی همچنین در سال 1388 برای دومین بار، موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر از طرف رئیس‌جمهور وقت گردید.
میرزا حبیب خطاط
میرزا حبیب در ۱۲ سالگی حافظ کل قرآن بود. او شاعر، خطاط، ادیب، و از متفکران و نوادر عصر خود بشمار میرود. او مولف “تذکره خط و خطاطان…” که چندی پیش از ترکی به فارسی ترجمه شد (نسخه فارسی این تذکره را نیز ظاهراً میرزا حبیب نوشته است) و همچنین پدر و بنیانگذار دستور زبان فارسی است!
او بخش اعظم عمر خود را در تبعید، در ترکیه گذرانید. بدلیل ضدیت با استبداد قاجاری و خوش سیاسی و روشنفکرانه اش نه در جامعه آن زمان و متاسفانه نه حتی پس از آن برای ایرانیان شناخته نشد. برخی از آثار او بالاجبار بدون نام مولف چاپ میشدند. او به زبانهای عربی، ترکی، انگلیسی و فرانسه تسلط داشت و آثار ارزشمندی را از نخبگان دنیا به فارسی ترجمه کرده است. جامعه ادبی و هنری ما بسیار به این بزرگمرد مدیون است.
تهیه و تائیدکننده: مربی خوشنویسی -رؤیا اخوان فرناز