کوچه هایمان را به نامشان کردیم–که هرگاه آدرس منزلمان را می دهیم–بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است–که با آرامش به خانه می رسیم.
تقدیم به آنان که فارغ از دنیا و دلبسته آن بالا بودند.
انگار همین دیروز بود که خبری تکان دهنده، قلب ایران را به درد آورد و روایت شهادت ابرمردی از جنس ابهت و صلابت،در گوش جهان طنین انداز شد.
او که پیروی مکتب امام حسین علیه السلام و خادم مادر آل طه بود و عباس گونه، دستش و علی‌اکبر وار، وجودش را در این راه هدیه کرد.
حال که پس از عروج ملکوتی این شهید والامقام، هزاران سلیمانی در دلها جان گرفت و هزاران رهروی نام ایشان پدیدار شد، مگر می‌شود از نبودش سخن راند؟
اگرچه طی سالها امنیتی جهادی را با حضور و اقتدار بی مانندش رقم زده و خواب خوش را از فتنه‌گران و دشمنان ربوده بود؛ اما امروز و بعد از آسمانی شدن اش،پرچم دفاع و حراست از حریم این مرز و بوم بر زمین نخواهد ماند.
حاج قاسم سلیمانی، به تنهایی برای همه ما نهضتی از زیبایی‌های صلابت دین و اندیشه بود.
پویشی تمام عیار از نمایش اقتدار، عزت و سربلندی که جهانی را به امنیت رساند.
سردار دلها!
اگر چه غم فراغتان هیچگاه سرد نخواهد شد، اما راه و بینش تان تا ابد در دل و جان مان ماندگار است و تفکری را که اینگونه به صلابت رساندید، حافظ خواهیم بود.
این تعهد ما به خونی است که سرخ‌تر از لاله‌های واژگون دشت‌های عاشقی بود.
شهادتت مبارک مرد میدان.
شهادت سردار بزرگ و مردمیدان تسلیت باد.
تهیه و تایید کننده : معاون پرورشی – خانم نصیری